Je stem bevrijden is jezelf laten horen.
Durf jij dat?
Er bestaan twee manieren van zingen.
Je kunt je best doen om zo goed mogelijk te zingen, in de hoop dat anderen het mooi vinden, of minstens niet al te lelijk. Je zingt dan eigenlijk van buiten naar binnen, want de focus ligt op het resultaat dat op een of andere manier de buitenwereld moet bevallen. Deze manier van zingen is in onze cultuur volstrekt ingeburgerd.
Of je kunt zingen wat er in jou leeft, moeiteloos. Dat zou je van binnen naar buiten zingen kunnen noemen. Geven wat er in jou is. Scheppen met het hart op de tong. Zingen omdat je wil zingen, niet om iets te bereiken.
De interessante paradox is: het mooiste resultaat krijg je juist als je moeiteloos zingt. Maar eigenlijk moet je dit zinnetje weer vergeten, want als trucje werkt het niet.
Daarover gaat stembevrijding. Het is een fascinerend proces, je stem is een zeer persoonlijk instrument. Wat je al zingend tegenkomt staat ook niet los van wat er zich verder in je leven afspeelt. Je kunt je zingen verrijken als je je daarbij opent voor wat er oprecht in jou leeft. En je kunt je leven verrijken als je je stem loslaat in datgene wat hij het liefste doet: vrijmoedig zingen.
Het verlangen om te zingen is in velen van ons aanwezig.
Er is moed voor nodig om je stem vrij en uit je hart te laten klinken.
Binnen de muziek is de stem het meest kwetsbare instrument dat we kennen.
Als je de trilling van je stem hoort, kom je in contact met je gevoelens en emoties.
Dat kan zijn vreugde, pijn, ontroering, verwondering…….
Die gevoelens zijn van jou en daarom per definitie goed. Aan jouw gevoelens met klanken uiting geven kan enorm veel opluchting bieden.
Als je waagt, groeit je moed (Ghandi)